Bir insanın torun sahibi olması ve bu gizemli hazzı tatması hakikaten Tanrının bir armağanı olarak görülmelidir. Allah; bu sevgiyi herhalde boşuna vermemiş

Bakınız torunun gücü nelere hâkim oluyor:

*Evin kızı kocaya kaçıyor; ailesi evlatlıktan reddediyor, torun dünyaya gelince aile ne kadar katı olursa olsun barışılıyor,

*Çocuğuna hiç sevgi ve şefkat göstermeyen ebeveynler torunlarını baş tacı yapıp ellerinden ve dillerinden düşürmüyorlar,

*Çocuklarına bayramlarda bile harçlığı esirgeyen bazı ebeveynler torunlarına gelince kesenin ağzını sonuna kadar açıyorlar,

*Çocuklarının haklı isteklerini dahi yerine getirmeyen ebeveynler torunlarının isteklerini sıkıyorsa yapmasınlar. Torunun gücü bal gibi yaptırıyor,

*Torun bulunan evlerde kederden ziyade neşe ve muhabbet hâkim oluyor,

*Torun sahibi insanlar; yaşlandıklarının farkına vardıklarından dolayı hayatı daha anlamlı ve yararlı kullanmaya başlıyorlar,

*Kötü alışkanlıklara sahip ve bunun tiryakisi olan insanlar; en azından torununa kötü örnek olmamak ve onların kötü anılmalarını önlemek adına bu alışkanlıklarından vazgeçebiliyorlar,

*Torun özürlü de doğsa, sonradan da özürlü hale gelse ona olan sevgi ve ilgi hiç değişmemektedir,

*Belki en yakını da olsa kıvırır ama torununa gerektiğinde organlarını bağışlamayacak bir insana şahsen rastlamam.

Tüm bunlar bizlere gösteriyor ki Allah; bu torun sevgisini ve gücünü boşuna vermemiş. Şükürler olsun bunu veren Tanrıya ve ne mutlu bunu tadanlara.

Sevgi ve Saygılarımla