Değerli okurlarım,

Yaşadığımız şu zamanda insanın insanla ve toplumla tamamen samimiyetsiz ilişkileri yüzünden git gide daha da yalnızlaştığı bir gerçektir. Vekilimiz Cengiz Aydoğdu Beyefendinin siyasi yönü yanında ilmi çalışmaları ve eserleri de dikkat çekmektedir. “Yalnızlık Muhatab İster” adlı kitabında bahsettiği gibi “Ne var ki belirli bir ceht ve gayret sonucu şahsiyetini inşa etmiş insanların, gündelik gidişatın plastikleştirdiği insanlarla iletişim kurması çok zor, belki de imkansızdır.”i sözleri plastik insanlar tanımını ondan ödünç alarak en güzel izahı yapmış oluruz.

İçinde yaşadığımız toplumda ne yazık ki ikili ilişkiler bozuldu, sahteleşti ve insanların birbirine güvenleri kalmadı. Hatta kalabalıklar birçok korkuyu beraberinde getirdi. Oysa kalabalıklar içinde yalnız olmak, kalabalıklar arttıkça yalnızlaşmak şehir hayatında kaçınılmaz bir gerçektir. Bu yalnızlık bazılarını olumlu bir şekilde etkileyebilir… Belki de bir sanat eserinin doğuşuna vesile olabilir. Bireyin yalnızlıkla kendi varlığını, varoluşunu sorgulayarak kendisini tanımasına vesile olabilir. Ancak olumsuz etkilediğinde kendisine, çevresine ve topluma zarar verme potansiyeli doğacaktır. Toplumsal değerlerimizi hiçe saydığında plastik insan olma sonucu kaçınılmazdır.

Yalnızlığın beni sardığı bir anda yazdığım bir şiirimi siz değerli okurlarımın beğenisine sunmak istiyorum.

YALNIZLIK

Yüksek katlarda

Tüm şehir apartmanlarda

Bedenler görülmez sokaklarda

Sel olmuş akan, baştan ibaret

Bu ne yalnızlık bu ne rağbet

Sen kimsin

Binler içinde birsin

Girdap içinde dönüyorum dersin

Endişeden, korkudan örülü duvarlar

Ruhu alınmış, taştan ibaret

Bu ne yalnızlık bu ne rağbet

Bir damlasın düşen

İnsan olmak için pişen

Hiçliğini bilmek mi endişen

Merhaba, günaydın, selam, yoktur başka kelam

Dört mevsimin dördü de kıştan ibaret

Bu ne yalnızlık bu ne rağbet

21.10.2023

Öncelikle insan olabilmek, insan kalabilmek ve insan olarak ölebilmek için ilişkilerimizin gerçek, samimi ve güzel olması dileklerimle. Allaha emanet olun.

i Yalnızlık Mubatab İster, Cengiz Aydoğdu, s.23